streamup
Ιντερνετικό ραδιόφωνο από €2,95

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ένα ραδιόφωνο εκτάκτου ανάγκης για τις Φιλιππίνες

Και οι 15 ραδιοφωνικοί σταθμοί της Tacloban βγήκαν εκτός αέρα όταν ο τυφώνας Haiyan κατέστρεψε την πόλη των Φιλιππίνων με πληθυσμό 220.000. Εθελοντές που ανταποκρίθηκαν αμέσως, κατάφεραν εντός 72 ωρών να βγάλουν στον αέρα έναν ραδιοσταθμό έκτακτης ανάγκης - το μόνο τοπικό μαζικό μέσο προκειμένου οι επιζώντες να έχουν άμεση και αξιόπιστη πληροφόρηση .

«Η ώρα είναι 10:07. Είναι ο 98,7 FM, το Ραδιόφωνο Άμεσης Απόκρισης που εκπέμπει ζωντανά στην πόλη της Tacloban». Η φωνή της Magnolia Yrasuegui γεμίζει το κενό. Ολόκληρο το εικοσιτετράωρο, ζωντανά ή ηχογραφημένα, η ίδια και άλλοι ακούγονται σε όλη την κατεστραμμένη πόλη παρέχοντας ενημέρωση στους κατοίκους για το πώς και πού να λάβουν βοήθεια .
Ο φορητός ραδιοφωνικός σταθμός, μέρος ενός διεθνούς μη κερδοσκοπικού δικτύου τεχνικών ραδιοφώνου, περιέχεται σε δυο βαλίτσες που ήταν αποθηκευμένες στη Μανίλα .
Ο αρχικός μικρός πομπός των 50 watt έχει αντικατασταθεί από μια πιο ισχυρή μονάδα 600 watt.
Ακόμη και το πιο αδύναμο σήμα, όμως, θα μπορούσε να ακουστεί για χιλιόμετρα, εκπεμπόμενο από την μικρή κεραία που έχει ανεγερθεί στην οροφή του κατεστραμμένου δημαρχείου της πόλης.
Οι επιζώντες ζητούν ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την τύχη των μελών της οικογένειάς τους και την πόλη τους, σύμφωνα με την Yrasuegui. «Οι φήμες δίνουν και παίρνουν και δεν ξέρουν τίποτα για το τι τους συνέβη, αν οι συγγενείς τους υπάρχουν ακόμη. Έτσι, η επικοινωνία είναι επίσης μια βοήθεια.»
Καθώς δεν υπάρχει ηλεκτροδότηση στην πόλη και οι μπαταρίες είναι σπάνιο αγαθό, εθελοντές από το σταθμό έχουν διανείμει εκατοντάδες ραδιόφωνα ηλιακής ενέργειας και μανιβέλας για τους ανθρώπους στα κέντρα φιλοξενίας.
Οι ακροατές μπορούν να ακούσουν τους επισκέπτες στο στούντιο, όπως ο Dr. Joji Tomioka της ιατρικής ομάδας της Ιαπωνίας για αντιμετώπιση καταστροφών, η οποία παρέχει πλέον περίθαλψη σε ασθενείς στην Tacloban .
Οι πέντε εθελοντές που στελεχώνουν το Ραδιόφωνο Άμεσης Απόκρισης λένε ότι θα παραμείνει στον αέρα έως ότου η πόλη φτάσει στο σημείο που τουλάχιστον ένας από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της μπορέσει να ξαναρχίσει να εκπέμπει.
Και οι 15 ραδιοφωνικοί σταθμοί της Tacloban βγήκαν εκτός αέρα όταν ο τυφώνας Haiyan κατέστρεψε την πόλη των Φιλιππίνων με πληθυσμό 220.000. Εθελοντές που ανταποκρίθηκαν αμέσως, κατάφεραν εντός 72 ωρών να βγάλουν στον αέρα έναν ραδιοσταθμό έκτακτης ανάγκης - το μόνο τοπικό μαζικό μέσο προκειμένου οι επιζώντες να έχουν άμεση και αξιόπιστη πληροφόρηση .
«Η ώρα είναι 10:07. Είναι ο 98,7 FM, το Ραδιόφωνο Άμεσης Απόκρισης που εκπέμπει ζωντανά στην πόλη της Tacloban». Η φωνή της Magnolia Yrasuegui γεμίζει το κενό. Ολόκληρο το εικοσιτετράωρο, ζωντανά ή ηχογραφημένα, η ίδια και άλλοι ακούγονται σε όλη την κατεστραμμένη πόλη παρέχοντας ενημέρωση στους κατοίκους για το πώς και πού να λάβουν βοήθεια .
Ο φορητός ραδιοφωνικός σταθμός, μέρος ενός διεθνούς μη κερδοσκοπικού δικτύου τεχνικών ραδιοφώνου, περιέχεται σε δυο βαλίτσες που ήταν αποθηκευμένες στη Μανίλα .
Ο αρχικός μικρός πομπός των 50 watt έχει αντικατασταθεί από μια πιο ισχυρή μονάδα 600 watt.
Ακόμη και το πιο αδύναμο σήμα, όμως, θα μπορούσε να ακουστεί για χιλιόμετρα, εκπεμπόμενο από την μικρή κεραία που έχει ανεγερθεί στην οροφή του κατεστραμμένου δημαρχείου της πόλης.
Οι επιζώντες ζητούν ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την τύχη των μελών της οικογένειάς τους και την πόλη τους, σύμφωνα με την Yrasuegui. «Οι φήμες δίνουν και παίρνουν και δεν ξέρουν τίποτα για το τι τους συνέβη, αν οι συγγενείς τους υπάρχουν ακόμη. Έτσι, η επικοινωνία είναι επίσης μια βοήθεια.»
Καθώς δεν υπάρχει ηλεκτροδότηση στην πόλη και οι μπαταρίες είναι σπάνιο αγαθό, εθελοντές από το σταθμό έχουν διανείμει εκατοντάδες ραδιόφωνα ηλιακής ενέργειας και μανιβέλας για τους ανθρώπους στα κέντρα φιλοξενίας.
Οι ακροατές μπορούν να ακούσουν τους επισκέπτες στο στούντιο, όπως ο Dr. Joji Tomioka της ιατρικής ομάδας της Ιαπωνίας για αντιμετώπιση καταστροφών, η οποία παρέχει πλέον περίθαλψη σε ασθενείς στην Tacloban .
Οι πέντε εθελοντές που στελεχώνουν το Ραδιόφωνο Άμεσης Απόκρισης λένε ότι θα παραμείνει στον αέρα έως ότου η πόλη φτάσει στο σημείο που τουλάχιστον ένας από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της μπορέσει να ξαναρχίσει να εκπέμπει.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Εδώ Πολυτεχνείο! Η ιστορία ενός ραδιοφωνικού σταθμού

Μπορεί τα ψευδώνυμα Sunrise, Be One, Seven Up, Peter N1, T-Rex να μη σας φέρνουν κάτι συγκεκριμένο στον νου, όμως οι κάτοχοί τους έχουν γράψει τη δική τους ιστορία σ’ ένα μεγάλο κεφάλαιο που συνοψίζεται στη φράση «Εδώ Πολυτεχνείο». Με δύο κατσαβίδια και μία πένσα, τρεις 25ρηδες, ο Πέτρος, ο Τάσος και ο Γιώργος, είναι οι «πειρατές» που έφτιαξαν σε χρόνο-ρεκόρ τον πομπό του Πολυτεχνείου.

Είναι Νοέμβρης του 1973 και ήδη στην Αθήνα δεκάδες νεαροί ραδιοερασιτέχνες κάνουν τα πρώτα τους βήματα ως «καβαλάρηδες» στα AM αλλά και στα FM. O Πέτρος με το ψευδώνυμο Peter N1, ο Τάσος-Be One, ο Σταμάτης-Seven Up, ο Γιάννης-Sunrise μαζεύονται κάθε απόγευμα σε μια πολυκατοικία στη Νέα Ιωνία, στο διαμέρισμα του Σταμάτη-Seven Up, και κατασκευάζουν τους πρώτους πειρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς των Αθηνών που εκπέμπουν στα μεσαία.

Η τεχνογνωσία τους είναι αρκετά καλή για την εποχή αν σκεφτεί κανείς ότι παλεύουν με τους πυκνωτές και τις λυχνίες από το 1965, πάντα κάτω από τα μάτια και τα αφτιά της αστυνομίας σε μια αυστηρά συντηρητική εποχή. Είναι τα χρόνια του «γύψου» και οι «καβαλάρηδες των μεσαίων» μόλις έχουν τελειώσει το στρατιωτικό τους. Κανείς από αυτούς δεν φανταζόταν ότι θα χρειαζόταν να μεταλαμπαδεύσει την τεχνογνωσία του σε κάποιους άλλους νεαρούς που ταμπουρώθηκαν στο κτίριο της οδού Πατησίων, ύψωσαν το ανάστημά τους και αναζήτησαν φωνή για να συσπειρώσουν και να βγάλουν τον υπόλοιπο ελληνικό λαό από τη σιωπή της επταετίας.

Μία εβδομάδα πριν από τη 17η Νοεμβρίου στα μεσαία κύματα ίσα που ακούγονται τα πρώτα μηνύματα από έναν στοιχειώδη, μικρής ισχύος πομπό που έχει στηθεί πρόχειρα στο κτίριο των Χημικών στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 15 του μήνα, οι νεαροί «πειρατές» των AM αναλαμβάνουν δράση. Ήρθε η ώρα να κάνουν το καθήκον τους απέναντι στην επόμενη γενιά των σχεδόν συνομήλικων τους που αντιστέκονται σθεναρά στο κράτος των συνταγματαρχών. Ο Peter N1, ο Τάσος-Be One, ο Σταμάτης-Seven Up και ο Γιάννης-Sunrise πιάνουν δουλειά. Τη φορά αυτή δεν θα μεταδώσουν τραγούδια από τον αέρα, αλλά φωνές, κραυγές αγωνίας, αντίστασης και προβληματισμού.

Με γρήγορους ρυθμούς οι ραδιοπειρατές μαζεύουν ανταλλακτικά, λάμπες, πυκνωτές ελαίου, μετασχηματιστές και μέσα σε δύο ώρες έχουν στήσει τον πρώτο σταθμό στους 1.050 χιλιόκυκλους στο κτίριο της Σχολής Μηχανολόγων: «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο. Σας μιλά ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων.

Εκπέμπουμε σε 963 χιλιόκυκλους. Μεταδίδουμε μήνυμα συμπαράστασης προς τους φοιτητές και τους εργαζόμενους που αγωνίζονται κλεισμένοι στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο...» Η αρχή έγινε, και η αρχή είναι καθώς λένε το ήμισυ του παντός.

Ο Πέτρος Πολλάτος πατάει σήμερα τα 65 του χρόνια και είναι ο 25χρονος τότε ραδιοπειρατής Peter N1: «Μέσα σε δύο ώρες είχαμε στήσει έναν σταθμό-καμπάνα. Είχαμε όλα τα μηχανήματα γιατί βγαίναμε παράνομα αρκετοί από εμάς ήδη από το 1965». Η λειτουργία του σταθμού διήρκεσε 34 ώρες, από τις 5.00 μ.μ. της Πέμπτης 15 Νοεμβρίου έως τις 3.00 π.μ. του Σαββάτου 17 Νοεμβρίου. Οσοι είχαν τα κότσια έκαναν αναμετάδοση του προγράμματος των φοιτητών μέσα από τις δικές τους συχνότητες.

«Εγώ τους έκανα αναμετάδοση στα FM από τους 96,6 και να φανταστείς ότι τότε υπήρχαν ελάχιστοι δέκτες FM» θυμάται ο κ. Πολλάτος -τεχνικός της ΕΡΤ σήμερα- και εξηγεί ότι κάποιοι από αυτούς που έκαναν αναμετάδοση του προγράμματος του Πολυτεχνείου συνελήφθησαν από το χουντικό καθεστώς.

«Θυμάμαι έναν φίλο, τον Παναγιώτη, που είχε το ισχυρότερο μηχάνημα αναμετάδοσης, τον μπουζουριάσανε και τον πήγανε κατευθείαν στον Κορυδαλλό στο ίδιο κελί με τον τότε βουλευτή του Κέντρου Γεώργιο Μαύρο».

Ο κ. Πολλάτος συνεχίζει να περιγράφει τα τελευταία λεπτά της ιστορικής νύχτας: «Μια ώρα πριν γίνει η επίθεση ήμασταν ακόμα μέσα... Όταν έγινε έντονη η φημολογία ότι θα μπούνε μέσα, εγώ με τον Τάσο φύγαμε τρέχοντας από την πίσω αριστερή πόρτα του Πολυτεχνείου. Φοβηθήκαμε γιατί ήμασταν οι μεγαλύτεροι και ήμασταν στοχοποιημένοι και ως πειρατές. Θα μας τραβούσαν άσχημα... Οι φοιτητές δεν πίστευαν ότι θα μπούνε μέσα τα τανκς».

Λίγο μετά, παύση... η πόρτα πέφτει... ο ήχος από τις ερπύστριες θα μείνει χαραγμένος για πάντα στη μνήμη...

Για λίγο ακόμα ο εκφωνητής συνεχίζει: «...Αυτή τη στιγμή πιστεύουμε πως κάθε στρατιώτης κάθε αξιωματικός που αγαπάει την Ελλάδα δεν θα σηκώσει το χέρι του, δεν θα χύσει αίμα πατριωτικό, αίμα αδελφικό...» Τα υπόλοιπα πέρασαν στην Ιστορία, χύθηκαν τόνοι μελάνης περί πολιτικών μηνυμάτων και έγιναν αναλύσεις επί αναλύσεων, χωρίς ποτέ κανείς να ασχοληθεί με το αυθόρμητο, το στιγμιαίο, το ανθρώπινο, αυτό που έγινε πίσω από τα μικρόφωνα.

«Ο σταθμός μας δεν θα σταματήσει να μεταδίδει μέχρι το πρωί. Ο μόνος ελεύθερος σταθμός μετά από έξι χρόνια δικτατορίας... Αγαπητοί ακροατές που μας ακούτε, θα διακόψουμε για λίγο τη μετάδοση των ειδήσεων. Μόλις μάθουμε νέα, θα σας... Θα επικοινωνήσουμε και πάλι μαζί σας. Μείνετε στους δέκτες σας στο ίδιο μήκος κύματος».
Θυμηθείτε, η Ιστορία γράφτηκε στους 963 KHz στα μεσαία...
 

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Οι δημοφιλέστερες ΚΕΡΑΙΕΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ των ερασιτεχνών των 80'

Αναφέρω πολύ απλά-και όσο μπορώ εκλαικευμένα για τους μη μυημένους- πως ο εξοπλισμός εκείνη την εποχή (και για τα τότε δεδομένα) θα έλεγα πως δεν ήταν φτωχός. Αντιθέτως, λόγω του ότι κάποιοι κατασκευάζαμε μηχανήματα εκπομπής FM (πομπούς) -όλα στο χέρι- (handmade) υπήρχε η δυνατότητα αγοράς υλικών ή μηχανημάτων καθότι όλα τα χρήματα από αυτά ''επενδύονταν'' σε ηλεκτρονικό υλικό ή δίσκους βινυλίου...
Αρκετοί από εμάς τότε είχαν κάποια υποτυπώδη όργανα μέτρησης (και εμπειρία βεβαίως με τις χιλιάδες ώρες ενασχόλησης με  τις ηλεκτρονικές κατασκευές) τα οποία μας βοηθούσαν στο να ρυθμίσουμε, ας πούμε σωστά, ό,τι φτιάχναμε στο χέρι, με αποτέλεσμα αυτό που 'έβγαινε' στον αέρα να είναι εντυπωσιακό.
Θυμάμαι πως άλλαξα πέντε (5) συνολικά γεννήτριες FM Stereo (οι τρείς φτιαγμένες και όχι έτοιμες) από το 82-83 έως το 88-89,  χρονιά που αρχίσαμε ένας - ένας να αποχωρούμε από την μπάντα με την έλευση των ''ελεύθερων'' ή ''νομίμων'' ραδιοφωνικών σταθμών (τα εισαγωγικά στις λέξεις δεν μπήκαν τυχαία)

Το τί επικράτησε κατόπιν στο ραδιοφωνικό τοπίο θα αναλυθεί σε άλλη σελίδα με ιστορικές αναφορές.

Δεν θα περιαυτολογήσω ούτε και θα αναφερθώ σε αυτό το σημείο στον δικό μου εξοπλισμό. Θα μιλήσω για το τί χρησιμοποιούσαν οι ερασιτέχνες (ραδιοπειρατές για να ακριβολογώ, για μένα τίτλος τιμής!) της εποχής, με ποιές μεθόδους και πόσο μεγάλη εφευρετικότητα.

οι δημοφιλέστερες λοιπόν ΚΕΡΑΙΕΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ των ερασιτεχνών FM εκείνης της εποχής ήταν:

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

ΕΡΑ Χανίων - Δίκτυο ΕΡΑ LIVE


Για να ακούσετε στον δικός σας player πατήστε εδώ
Ρ/Σ ΧΑΝΙΩΝ
Έλλης 40
732 00 Χανιά
Τηλ. : +30 28210 20560 δεν λειτουργεί το έκοψαν οι χουντικοί
Φαξ : +30 28210 20610   >>                >>                       >>

Συχνότητες εκπομπής - Ισχύς πομπών

Τοποθεσία Ισχύς πομπού Συχνότητα εκπομπής Ζωντανή εκπομπή
 Σούδα  50 Kw  1512 KHz (AM)
 Χανιά (Σκλόκα) χωρίς ήχο  10 Kw  104 MHz (FM)
 Μαλάξα  1 Kw  100.6 MHz (FM)


  

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

Η "Φωνή της Ελλάδας" ήταν η μόνη συντροφιά στη σιωπή της γέφυρας

11η Ιουνίου και στις 23:15 πέφτει "μαύρο" στις οθόνες μας. "Θυμίζει μέρες Πολυτεχνείου", ήταν η τελευταία φράση που ακούσαμε, από τα χείλη του Γιάννη Ζουγανέλη. Στους δέκτες τους, άλλοι είδαν μαύρες οθόνες κι άλλοι άκουσαν λευκό θόρυβο. Για κάποιους, αυτά τα πρώτα λεπτά της σιωπής συνοδεύτηκαν από ανείπωτη αβεβαιότητα και ανησυχία... Για κάποιους από "εμάς", που μπορούσαν κι ακόμη μπορούν να είναι "κοντά" μας, συχνά μέσω ενός και μόνο πομπού, που μεταδίδει τη "Φωνή της Ελλάδας", το "5ο Πρόγραμμα", ενώ διασχίζουν τις πιο ταραγμένες θάλασσες αυτού του κόσμου.

"Η θάλασσα τη γέφυρα με κύματα γεμίζει κι εγώ λυπάμαι μοναχά που δεν μπορώ να πω σε κάποιον κάτι που πολύ φρικτά με βασανίζει", έγραφε ο Καββαδίας και δεκαετίες μετά, η φιγούρα του ναυτικού, στη γέφυρα και στη μηχανή, στις "βάρδιες της νυκτός", παραμένει σχεδόν ηρωική. Μακριά από την πατρίδα, μακριά από την οικογένειά τους, η μόνη επαφή που δίνει την ψευδαίσθηση έστω της αμεσότητας, βρίσκεται φωλιασμένη στα βραχέα κύματα της ΕΡΑ, που από την Αυλίδα ταξιδεύουν μίλια και φτάνουν σε κάθε ναυτικό που οργώνει τις θάλασσες της γης. Ο Άρης Πήτας, νεαρός ανθυποπλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού, η Μάρθα Γκλεζάκου, γυναίκα ναυτικού, ο Νίκος Μιχαλίτσης, τεχνικός, εργαζόμενος στην ελεύθερη ΕΡΤ και ο Γιώργος Παπαζαχαρίου, μία από τις "Φωνές της Ελλάδας" και πρώην ναυτικός, μιλούν στην "Αυγή" και εξηγούν τι σημαίνει η ΕΡΤ για τους Έλληνες ναυτικούς και γιατί είναι αναγκαία η συνέχισή της.

Η "ανάσα" των ναυτικών που παραλίγο να γίνει παλιοσίδερα

Τα βραχέα άρχισαν να λειτουργούν το 1940 και έστελναν τη φωνή της Ελλάδας στο Αλβανικό Μέτωπο. Τα έκλεισαν μόνο οι ναζί και από την απελευθέρωση κι έπειτα, δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να συνδέουν τους ναυτικούς, αλλά και τους ομογενείς με την πατρίδα. "Άλλο πράγμα δεν είχαμε από το να είμαστε πεσμένοι πάνω από το ραδιόφωνο να ακούσουμε τα προβατάκια και να ακούσουμε τα νέα. Πολύ έντονα το είχαμε ζήσει. Ήταν η ζωή μας, η ανάσα μας. Μόλις ήμασταν σε μέρος που μπορούσαμε να πιάσουμε Ελλάδα όλο το πλήρωμα πεσμένο στο ραδιόφωνο. Δεν υπήρχε περίπτωση οι Έλληνες ναυτικοί να μην ακούν τη 'Φωνή της Ελλάδας'. Ήταν η ανάσα τους, η ζωή τους, τουλάχιστον όσο ταξίδευα εγώ", εξηγεί η Μάρθα Γκλεζάκου, που έκανε ταξίδια με τον άντρα της από το '66 μέχρι το '81.

Στις 22 Σεπτεμβρίου, στις εγκαταστάσεις των βραχέων, στην Αυλίδα, εμφανίστηκε εκπρόσωπος εταιρείας που εμπορεύεται μέταλλα και φωτογράφιζε τους ιστούς των κεραιοσυστημάτων. Όταν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ ρώτησαν τον εκπρόσωπο για ποιον λόγο βρίσκεται εκεί, εκείνος απάντησε ότι η εταιρεία του, κατόπιν συνεννοήσεως με το υπουργείο Οικονομικών, πρόκειται να δώσει προσφορά για την αποξήλωση των 39 ιστών, ύψους από 30 έως 100 μέτρα ο καθένας, την απομάκρυνσή τους από τον χώρο και την αγορά των μετάλλων ως σκραπ, δηλαδή παλιοσίδερα. Η κίνηση προκάλεσε θλίψη, αλλά και σφοδρές αντιδράσεις και κάθε ενέργεια καταστροφής του ιστού έχει τεθεί σε παύση.

Ένα μήνυμα στην ΕΡΑ για να επικοινωνήσουν δύο αδέλφια - ναυτικοί που είχαν να ειδωθούν 3,5 χρόνια