Αισιόδοξη η Παγκόσμια Σύνοδος για το μέλλον του ψηφιακού ραδιοφώνου

Η κατάμεστη αίθουσα συνεδριάσεων της EBU για την Σύνοδο Ψηφιακού Ραδιοφώνου 2014 (10-14 Φεβρουαρίου) ήταν μια σαφής ένδειξη της αυξανόμενης αισιοδοξίας γύρω από το ψηφιακό ραδιόφωνο σε όλη την Ευρώπη. Η δημόσια συζήτηση έχει ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό ζητήματα όπως ποια πρότυπα μετάδοσης πρέπει να χρησιμοποιηθούν. Τα καυτά θέματα αφορούν πλέον στρατηγικές για το σχεδιασμό της ψηφιακής μετάβασης, την ανάγκη για συνεργασία με τη βιομηχανία, τη σημασία των πολυμέσων στο αυτοκίνητο, και η άλωση της αγοράς.

Ένα από τα βασικά συμπεράσματα ήταν η συμφωνία για την επίτευξη 50% ψηφιακού ακροατηρίου, ως κρίσιμο όριο για τις χώρες που αναπτύσσουν σχέδια για κατάργηση των αναλογικών FM. Στη Νορβηγία, τη Δανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, θα πρέπει να δοθεί το πράσινο φως για switch-off μόνον όταν τουλάχιστον το 50% της ακρόασης γίνεται ψηφιακά (με παραλλαγές σχετικά με τον τρόπο που αυτό έχει οριστεί). Παρ' όλα αυτά, τόσο στη Νορβηγία (2017) και τη Δανία (2019), έχουν ανακοινώσει ημερομηνίες-στόχους ήδη, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ελβετία έχουν εργαστεί για να θέσουν τις προϋποθέσεις, ενώ δεν έχει ακόμα δοθεί μια σαφής ημερομηνία .

Αλαφούζοι - Αλλαξομηντιές και Η κόντρα με τον Μητσοτάκη

1. Αλλαξομηντιές 

Κάθε φορά που στην παρέα πετιέται κάποιος για να δηλώσει πως πλησιάζει η ώρα που θα πάρουμε τα όπλα και θα βγούμε στο βουνό (εν τάξει, λέμε και καμμιά μαλακία να περνάει η ώρα), η απάντησή μου είναι σταθερή: "εσύ να πας σε όποιο βουνό θες, εγώ με το κονσερβοκούτι μου θα πάω στο Φάληρο". Οι υποψιασμένοι καταλαβαίνουν ότι δεν εννοώ τον Ολυμπιακό. Βλέπετε, το "κακό σπυρί" του Φαλήρου δεν είναι βέβαια ο Ολυμπιακός αλλά η μηντιακή αυτοκρατορία των Αλαφούζων.

Πατριάρχης τού αλαφουζάιηκου θεωρείται ο σαντορινιός -και ενενηντάχρονος πλέον- Αριστείδης, αν και οι πλούσιοι πρόγονοί του είχαν ασχοληθεί επιτυχώς τόσο με τον εφοπλισμό όσο και με την πολιτική. Ο Αριστείδης σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο αλλά, χάρη στην πατρική επιρροή, σύντομα τον κέρδισε ο εφοπλισμός. Παράλληλα, κατά την δεκαετία τού '50 ανακατεύεται και με τις εργολαβίες. Είναι η εποχή που ανοικοδομείται η μεταπολεμική Ελλάδα, η εποχή τής "αμερικανικής βοήθειας" και, καθώς ο Αριστείδης μυρίζεται πολύ χρήμα, δεν μπορεί να αδιαφορήσει.

Κατά την επταετία τής χούντας ο Αλαφούζος εξαφανίζεται από τις πρώτες θέσεις τής επικαιρότητας. Μπορεί αυτή η μακρόχρονη απουσία να μη του επιτρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης αλλά ο δαιμόνιος σαντορινιός οργανώνεται και περιμένει την ευκαιρία. Δεν βιάζεται. Άλλωστε, σύντομα γίνεται σαφές ότι πολύ γρήγορα θα έρθει στα πράγματα ο Ανδρέας Παπανδρέου, τον οποίο ο "κεντροδεξιός" (όπως αυτοχαρακτηρίζεται) Αριστείδης απλώς δεν τον πάει.