Live-radio.gr

Νίκολα Τέσλα: O Προμηθέας του Ηλεκτρισμού Σαν σήμερα

 ^{«Ο Νίκολα Τέσλα παραμένει ο μύθος, το κεντρικό σημείο, το αρχέτυπο όλων των επιστημόνων του 20ου αιώνα». Gerry Vassilatos, Lost Science}

Ο Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε τα μεσάνυχτα της 10^ης Ιουλίου του 1856, κατά τη διάρκεια μιας τρομερής καταιγίδας γεμάτη λαμπερές αστραπές… Ήταν μια ηλεκτρισμένη νύχτα κι εκείνος είχε την τύχη να γεννηθεί σε μια από τις πλέον «ηλεκτρισμένες» περιοχές της Ευρώπης: σε μια μεθόριο που χώριζε δύο αυτοκρατορίες, την Αυστροουγγρική και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.  Γεννήθηκε στο χωριό Σμίλιαν της Λίκα, μια περιοχή που ανήκει σήμερα στην Κροατία, αλλά τότε αποτελούσε τμήμα της λεγόμενης Vojna Krajina, δηλαδή της παραμεθόριας «στρατιωτικής περιοχής» της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, που ήταν αυτόνομη και κατοικούνταν κυρίως από Σέρβους πρόσφυγες από διάφορες περιοχές της κατεχόμενης από τους Οθωμανούς Σερβίας.
 Έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, στις 7 Ιανουαρίου του 1943.

Την ίδια χρονιά που γεννήθηκε ο Τέσλα γεννήθηκαν και ο Σίγκμουντ Φρόιντ, ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Μπέρναρντ Σο. Την ίδια χρονιά οι Burton και Speke ανακάλυψαν τις πηγές του Νείλου και τελείωσε ο πολυαίμακτος Κριμαϊκός Πόλεμος. Ελάχιστα όμως από αυτά τα γεγονότα έφτασαν στ’ αυτιά του πατέρα του Τέσλα, του Μιλούτιν, που ήταν ο Σέρβος ορθόδοξος ιερέας του χωριού ή της μητέρας του Τζούκα Μάντιτς, που ήταν μια αγράμματη, αλλά ταλαντούχα αγρότισσα, προικισμένη με το χάρισμα να μαθαίνει εύκολα ξένες γλώσσες και να εφευρίσκει πρακτικές λύσεις για τα καθημερινά προβλήματα.
Ο Νίκολα ήταν ένα λεπτό και φιλάσθενο αγόρι, πράγμα που ανησύχησε πολύ τους γονείς του (βαπτίστηκε μάλιστα μόλις γεννήθηκε, επειδή ο ιερέας πατέρας του φοβόταν μήπως πεθάνει πρόωρα). Η μεγαλύτερη αγάπη του ήταν η Φύση και τα ζώα.

Αρέσκονταν να περιδιαβαίνει με τις ώρες στα δάση γύρω από το πατρικό του και να φαντάζεται τρόπους άντλησης ενέργειας από τον άνεμο ή από την ακατάπαυστη κίνηση των ορμητικών ποταμών…

Πλουτώνιο-238 ξανά στις ΗΠΑ για τις πυρηνικές μπαταρίες της NASA

Πλουτώνιο για πρώτη φορά μετά από 27 χρόνια αναμένεται να παραδώσει το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ.
Παραλήπτης του ραδιοϊσοτόπου 238 θα είναι η NASA για να τροφοδοτήσει ενεργειακά μη επανδρωμένες αποστολές μεγάλων αποστάσεων στο διάστημα.

Οι αποστολές της NASA που απομακρύνονται από τον Ήλιο σε σημείο τέτοιο που οι ηλιακοί συλλέκτες να μην λαμβάνουν ηλιακή ακτινοβολία, μοναδική αξιόπιστη πηγή ενέργειας είναι οι λεγόμενες «θερμοηλεκτρικές γεννήτριες ραδιοϊσοτόπων» ή RTG.
Συνολικά 27 διαστημικές αποστολές της NASA έχουν βασιστεί σε RTG.
Το Πλουτώνιο-238 είναι το καύσιμο που κινεί το ρόβερ Curiosity της NASA στον πλανήτη Άρη, που «ταξίδεψε» το New Horizons στον Πλούτωνα και που ακόμα τροφοδοτεί τις μη επανδρωμένες αποστολές Voyager στα απώτατα όρια του ηλιακού μας συστήματος 38 ολόκληρα χρόνια μετά την εκτόξευσή τους. Πρόκειται για ένα πολύτιμο καύσιμο με τεράστια ζήτηση, αλλά πολύ χαμηλή προσφορά.

Πέρυσι, δημοσιεύτηκε ότι τα αποθέματα πλουτωνίου-238 επαρκούσαν για την κατασκευή τριών μόλις μπαταριών για αποστολές της NASA. Τις ανησυχίες ήρθε να καθησυχάσει το υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ (DOE) ανακοινώνοντας ότι κατάφερε να παραγάγει πλουτώνιο-238, για πρώτη φορά σε αμερικανικό έδαφος εδώ και 27 χρόνια, από το 1988.

—Πώς λειτουργούν οι πυρηνικές μπαταρίες

Το Πλουτώνιο-238 είναι διαφορετικό από το πλουτώνιο που χρησιμοποιείται στα πυρηνικά όπλα και τους ατομικούς αντιδραστήρες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά είναι εξαιρετικά ραδιενεργό.

Όταν το πλουτώνιο-238 διασπάται σε Ουράνιο-234 απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες θερμότητας που μετατρέπονται σε ηλεκτρική ενέργεια εντός των πυρηνικών μπαταριών της NASA. Η θερμότητα επιτρέπει επίσης τη διατήρηση των επιστημονικών οργάνων σε λειτουργία μέσα στο διαστημικό ψύχος.

Απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας, περίπου ένα Βατ ανά γραμμάριο, και δεν εκπέμπει ακτινοβολία που μπορεί να διαπεράσει ευαίσθητα υλικά σε μεγάλο βάθος, όπως συμβαίνει με άλλα ισότοπα του πλουτωνίου.

—Παραγωγή και αποθέματα

Το πλουτώνιο δεν υπάρχει στη Γη σε φυσική μορφή, και μπορεί να παραχθεί μόνο σε πυρηνικούς αντιδραστήρες. Οι ΗΠΑ σταμάτησαν την παραγωγή πλουτωνίου-238 το 1988, και μέχρι πρόσφατα αγόραζαν από τη Ρωσία το πλουτώνιο-238 που χρειαζόταν η NASA και η πολεμική αεροπορία.

Με αίτημα της NASA, η παραγωγή ξανάρχισε πριν από δύο χρόνια στο Εθνικό Εργαστήριο του Όουκ Ριτζ, το οποίο υπάγεται στο αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας. Όπως αναφέρει τώρα το Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια, η παραγωγή έχει φτάσει μέχρι στιγμής τα 50 γραμμάρια διοξειδίου του πλουτωνίου-238.

«Αυτό το σημαντικό επίτευγμα σηματοδοτεί μια νέα Αναγέννηση στην εξερεύνηση του Ηλιακού Συστήματος» δήλωσε ο Τζον Γκράνσφελντ, υποδιευθυντής της Διεύθυνσης Επιστημονικών Αποστολών της NASA.

Τα 50 γραμμάρια, πάντως, σίγουρα δεν επαρκούν, αν σκεφτεί κανείς ότι η θερμοηλεκτρική γεννήτρια του ρομπότ Curiosity στον Άρη περιέχει 4,8 κιλά και δίνει μόλις 110 watt ηλεκτρικής ισχύος. Το υπουργείο Ενέργειας σκοπεύει πάντως να αυξήσει την παραγωγή στο 1,5 κιλό το χρόνο.

Στη διάθεση του υπουργείου παραμένουν σήμερα 35 κιλά πλουτωνίου-238, όμως μόνο το μισό είναι αρκετά «φρέσκο» για να μπορεί να αξιοποιηθεί πρακτικά, αφού το συγκεκριμένο ισότοπο έχει χρόνο ημιζωής μόλις 87,7 ετών.

Η χρήση ραδιενεργών υλικών σε διαστημικές αποστολές είχε παλαιότερα προκαλέσει αντιδράσεις στις ΗΠΑ, όμως το πλουτώνιο-238 έχει άψογο ιστορικό ασφάλειας.

Η NASA διαβεβαιώνει μάλιστα ότι, ακόμα και σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση, η πιθανότητα διαρροής του ραδιενεργού υλικού στην ατμόσφαιρα θα ήταν μόνο μία στις δέκα.

econews